Kto wynalazł telewizję

Twierdzenie, że telewizję wynalazł jeden człowiek, nie jest chyba do końca prawdą. W tę sprawę zainwestowano umysł, wiedzę i doświadczenie kilkudziesięciu naukowców i inżynierów z całego świata. Są to Topov, Tesla, Marconi i inni inżynierowie i badacze, którzy wynaleźli i rozwinęli wykorzystanie fal radiowych do komunikacji. Nie sposób nie zauważyć rozwoju amerykańskiego Sawyera i Francuza Maurice'a, którzy opracowali podstawową zasadę telewizji - przesyłanie obrazu na odległość.

Jednak na przełomie XIX i XX wieku po prostu nie było technologii i sprzętu, za pomocą których można byłoby wprowadzić te pomysły w życie.
W tamtych czasach można było używać wyłącznie środków mechanicznych, a przewodnictwo w rozwiązaniu tego problemu przypadło Paulowi Nipkowowi, inżynierowi z Niemiec. Zaoferował uwagę opinii publicznej, co nazywamy telewizją elektromechaniczną. Opracował urządzenie, które przekształca obraz na zestaw sygnałów elektrycznych. Nawiasem mówiąc, produkowano je masowo do połowy lat trzydziestych ubiegłego wieku.

Następny krok zrobił jego rodak Brown, otrzymał patent na szklaną rurkę, która posłużyła za prototyp lampy elektronopromieniowej. M. Dickman, uczeń Browna, wykorzystał lampę w celach praktycznych i pokazał społeczeństwu urządzenie z dość małym ekranem. Punkt pośredni wyznaczył Brytyjczyk Brad, który pokazał pierwszy na świecie odbiornik telewizyjny, który zawierał wszystkie typowe komponenty, ale działał bez dźwięku.
Pierwsze transmisje telewizji elektromechanicznej przeprowadzono w latach 20. XX wieku.

Jak wyglądał pierwszy telewizor?

Pierwszy odbiornik telewizyjny, będący drewnianą skrzynką, służył do wyświetlania programów. W przedni panel wbudowano szkło powiększające, które umożliwiało obserwację przesyłanego obrazu. Liczba linii na obrazie zawierała od 30 do 120 wyrazów, oczywiście z punktu widzenia naszych czasów nie można mówić o jakiejkolwiek jakości transmisji sygnału.

Telewizor mechaniczny

Niemiecki wynalazca Paul Nipkow wynalazł dysk z dziurami. Ułożone były spiralnie. Po obróceniu stało się możliwe skanowanie obrazów linia po linii i przekształcanie ich w sygnały przesyłane do odbiornika.

Kto stworzył pierwszy odbiornik telewizyjny w Związku Radzieckim?

Radziecki aparat sygnalizacyjny został zaprojektowany w ówczesnym Leningradzie, obecnie w Sankt Petersburgu, w przedsiębiorstwie o nazwie Komintern. Jego działanie opierało się na tym samym dysku Nipkowa. Tak naprawdę był to dekoder, który nie był wyposażony we własny odbiornik radiowy, dekoder wymagał podłączenia do zwykłego odbiornika radiowego. Do odbioru dźwięku konieczne było użycie innego radia.

Pierwszy radziecki odbiornik telewizyjny był wyposażony w ekran o wymiarach 3*4 cm, a aby móc zobaczyć, co się na nim dzieje, w telewizorze dołączono potężną lupę. W latach trzydziestych XX wieku wyprodukowano 3 tysiące tych urządzeń.Nawiasem mówiąc, ciekawy fakt: w tym samym czasie powszechne stało się projektowanie i produkcja odbiorników telewizyjnych domowej roboty, co umożliwiło odbiór nie tylko programów krajowych, ale także zagranicznych.

Kto i kiedy stworzył pierwszy kolorowy telewizor?

Myśl inżynierska nie stoi w miejscu i w okresie opracowywania telewizji mechanicznej podejmowano eksperymenty z rozwiązaniami emisji koloru. Pierwsze wynalazki, które pomogły rozwiązać ten problem. W szczególności opatentowano technologię rozkładu sygnału za pomocą ruchomego pryzmatu, jej twórcy Jan Szczepanik. Znaczący wkład wniósł także Hovhannes Adamyan, który pracował nad stworzeniem telewizji dwukolorowej.

Przypomnieć należy, że prace te prowadzono już pod koniec XIX wieku. W tym samym czasie rosyjski badacz Połumordwinow złożył patent na translację kolorów za pomocą skanera mechanicznego. Jednak pomimo aktywności badaczy do końca lat trzydziestych nie powstały żadne rzeczywiste próbki robocze. Pierwsza transmisja w kolorze odbyła się w Glasgow.

Prowadził je twórca telewizji mechanicznej Baird. Transmisja ta opierała się na metodzie naprzemiennego nadawania trzech kolorów podstawowych. Do transmisji wykorzystano dysk Nipkowa, posiadający trzy rzędy spiralnych otworów, które zamknięto filtrami czerwonym, zielonym i niebieskim.
W odbiorniku zainstalowano urządzenie, które syntetyzowało obraz przy użyciu tych samych dysków. Próbną emisję telewizji kolorowej przeprowadzono w 1938 roku. Należy rozumieć, że taki system telewizyjny był niedoskonały i nie doczekał się masowego rozwoju.

Historia i ewolucja telewizorów

Pomimo wszystkich wysiłków naukowców i inżynierów telewizja nie zyskała masowej dystrybucji. Wynikało to przede wszystkim z faktu, że sprzęt był trudny w obsłudze i wysoki koszt.

Telewizja stała się powszechna po wynalezieniu kineskopu. Wynalazek ten należy do A. Zvorykina, który wyemigrował do USA z Rosji po rewolucji październikowej. W 1933 roku wynalazł lampę elektronopromieniową, nazwał ją jonoskopem. Nazywamy to kinoskopem i stał się podstawą nowoczesnej telewizji elektronicznej.

Podczas II wojny światowej nie było czasu na telewizję, ale w USA niektóre firmy opanowały seryjną produkcję odbiorników, a jednocześnie trwał rozwój sieci telewizyjnej. Masowo budowano anteny i stacje telewizyjne. Tempo rozwoju telewizji w Stanach Zjednoczonych można ocenić na podstawie dwóch liczb. W 1946 roku na sto rodzin mieszkających w Stanach Zjednoczonych pięć miało już odbiorniki telewizyjne, ale już w 1962 roku odbiorniki telewizyjne były instalowane u 90% rodzin.

W Europie i ZSRR, które zostały praktycznie zniszczone przez II wojnę światową, rozwój telewizji był znacznie wolniejszy.

W latach 1950-1960 firmy produkcyjne opanowały produkcję modeli z ekranami o przekątnej 7-10 cali. W tamtych latach określono podstawy nadawania sygnału kolorowego. Produkcja wyrobów kolorowych została opanowana w USA. Zaczęto je wyposażać w piloty, ale w tamtych czasach podłączano je do telewizora za pomocą kabla. Produkcję tych urządzeń opanowały także inne firmy zlokalizowane na całym świecie. Nawet Japonia, niemal całkowicie zniszczona przez wojnę, wyprodukowała własne urządzenie.

1960–1970 Ulepszono odbiorniki telewizyjne.Początkowo były produkowane przy użyciu lamp elektrycznych, ale pojawienie się urządzeń półprzewodnikowych doprowadziło do tego, że odbiorniki telewizyjne zaczęto produkować przy użyciu urządzeń półprzewodnikowych. Rozmiary monitorów wzrosły do ​​25.

1970–1980 W tym okresie ograniczono produkcję wyrobów z czarno-białymi obrazami, zainteresowania firm produkcyjnych skierowano zarówno na część technologiczną, jak i na wygląd urządzenia.

Odbiorniki telewizyjne z lat 1980–1990 niewiele się zmieniły, programiści eksperymentowali z wyglądem i stworzyli przenośne odbiorniki sygnału telewizyjnego. Od strony technologicznej nastąpiło przejście od elementów półprzewodnikowych do mikrozespołów i mikroukładów. Obudowy odbiorników telewizyjnych wykonane są z materiałów polimerowych.

1990-2000 – zawężenie listy producentów odbiorników sygnału telewizyjnego, na co wpływa spadek popytu ze strony odbiorców i zapełnienie rynku AGD odbiornikami telewizyjnymi.
Ich korpusy zaczęto wykonywać z tworzywa sztucznego, co doprowadziło do znacznego zmniejszenia masy produktu.
Użytkownik mógł w pełni sterować odbiornikami telewizyjnymi za pomocą pilotów działających na zasadzie promieniowania podczerwonego.

2000–2010 Rozwój technologii na początku XXI wieku doprowadził do pojawienia się monitorów płaskoekranowych, które produkowane są w technologii plazmowej. Pojawienie się tych technologii umożliwiło organizację produkcji płaskich odbiorników telewizyjnych LCD. Pod koniec tego okresu zaprzestano produkcji odbiorników telewizyjnych z kineskopami (CRT). Istnieli kluczowi producenci produkujący wyłącznie monitory LCD lub plazmowe.

W latach 2010-2015 ograniczono produkcję odbiorników telewizji plazmowej, produkowano wyłącznie telewizory LCD, podświetlenie ekranu realizowano diodami.Odbiorniki telewizyjne przekształciły się w sprzęt komputerowy i mają możliwość korzystania z zasobów Internetu. Mogą stać się częścią Twojej domowej sieci LAN. Do perfekcji została opanowana produkcja odbiorników telewizyjnych OLED i kropek kwantowych niewymagających zewnętrznego oświetlenia. O ile w 2010 roku produkowane były głównie odbiorniki telewizyjne z monitorami HD i Full HD, to w 2015 roku ponad 50% odbiorników telewizyjnych posiada rozdzielczość UHD. Wiodące firmy rozpoczęły produkcję odbiorników telewizyjnych z zakrzywionymi monitorami o przekątnej około 100 cali.

W tych samych latach opracowano i wprowadzono do masowej produkcji telewizory 3D. Umożliwiło to pokazanie widzowi trójwymiarowych obrazów, na wzór kin 3D. Obecnie wiele firm kontynuuje badania mające na celu udoskonalenie tej technologii, bez użycia dodatkowego sprzętu, na przykład bez okularów stereo.

W praktyce wykorzystuje się je w technologiach umożliwiających wyświetlanie obrazu 3D na monitorach odbiorników telewizyjnych, aktywnych i pasywnych. Pierwszy dzieli obraz na dwa, zupełnie różne. Aby obejrzeć obraz, należy używać specjalnych okularów. Rozkład obrazu odbywa się za pomocą polaryzacji. Każda linia ma swoją własną częstotliwość, która jest odfiltrowywana przez użyte okulary. Oznacza to, że każdy widzi swój własny obraz, co ostatecznie prowadzi do powstania obrazu trójwymiarowego.

Technologia aktywna obejmuje obecność czujnika podczerwieni, który wysyła sygnał do okularów wyposażonych w ten sam czujnik. Do okularów dostarczanych jest wszystkie 1080 linii obrazu. Podążając za sygnałami nadawanymi z odbiornika telewizyjnego, mikrokomputer zamyka/otwiera soczewki. Dlatego technologię tę nazywa się aktywną. Szybkość otwierania i zamykania jest tak duża, że ​​oko nie ma czasu na jej wymianę.Ponieważ każde oko otrzymuje swój własny obraz, mózg już tworzy obraz 3D.

W miarę rozwoju technologii telewizyjnej stało się jasne, że wśród przyczyn nakładających pewne ograniczenia na jakość obrazu na ekranie telewizora należy wymienić słabe bezpieczeństwo sygnału telewizyjnego.

Jego jakość można poprawić jedynie poprzez przejście z sygnałów analogowych na cyfrowe. Udoskonalanie odbiorników telewizyjnych ma na celu wykorzystanie metod sterowania sygnałami i monitorowania ich działania.
Większość krajów o rozwiniętej gospodarce już dawno przeszła na sygnały cyfrowe. Teraz proces ten dotknął także nasz kraj. Przejście na cyfrowość zostało zdeterminowane decyzją rządu i należy zaznaczyć, że w wielu regionach kraju zostało już ono wprowadzone.