O bałaganie herbacianym, czyli jak nazywa się turecka szklanka do herbaty

Niektóre obce słowa brzmią i czytają prawie jak nasze, ale mają inne znaczenie. Na przykład bardak, który w tłumaczeniu z języka tureckiego może oznaczać szklankę lub filiżankę. Dotyczy to różnych rodzajów tych potraw. Ale dzisiaj opowiem tylko o jednym z nich, który zajmuje ważne miejsce w kulturze Turcji i Azerbejdżanu.

Armudu

Armudu oznacza po azerbejdżańsku gruszkę. Nazwa jest trafna, gdyż turecka szklanka do herbaty bardzo przypomina ten owoc. To prawda, że ​​​​niektórzy w pierwotnym kształcie ścian naczynia dostrzegają ślad kobiecej talii, dlatego nie należy się dziwić, gdy słyszy się określenie „boğmalı”, które w naszym języku oznacza „ograniczony”.

Zwężona środkowa część tureckiej szklanki do herbaty pomaga dłużej utrzymać temperaturę napoju na dnie. A szeroki blat pomaga szybko schłodzić gorący płyn. Dzięki temu możesz cieszyć się świeżo zaparzonym orzeźwiającym napojem bez ryzyka poparzenia ust.

Turecka szklanka do herbaty i jej cechy

Armudy mogą być wykonane z różnych materiałów, jednak najbardziej popularne są naczynia szklane i kryształowe, przez których ścianki widać zawartość. Te pierwsze dość często pokrywane są dekoracyjnymi malowidłami, zawierającymi elementy zdobnictwa narodowego.

Armudu z rączką to wersja zastawy przystosowana dla turystów. Oryginalne szklanki do herbaty są produkowane bez niego.

Drugą niezwykłą cechą tych „kubków” jest ich objętość – zaledwie 100 ml. I też jest w tym cel, bo niewielką ilość herbaty można szybko wypić, gdy jest jeszcze świeża i gorąca. No cóż, wtedy ta sama szklanka napełniana jest ponownie z imbryka stojącego nieopodal przez czujnych właścicieli.

Nawiasem mówiąc, napoju nie wlewa się do armudy do góry, ale tak, aby było wolne miejsce na usta - 1-2 cm od krawędzi. Nazywa się dodag yeri i często jest oznaczana opaską na głowę. Cóż, aby nie poparzyć palców podczas ceremonii parzenia herbaty, armudy są uzupełniane małymi talerzami, które z powodzeniem zastępują brakujący uchwyt.