Renowacja parkietu bez szlifowania

Parkiet to jedno z najdroższych i najbardziej wyszukanych pokryć podłogowych. Jest estetyczny, przyjazny dla środowiska i trwały w użytkowaniu, zwłaszcza jeśli jest odpowiednio pielęgnowany. Jednak, jak każdy inny materiał wykończeniowy, z biegiem czasu parkiet traci swój zewnętrzny połysk. Przyczyną tego może być narażenie na działanie chemicznych detergentów, wysoka wilgotność lub uszkodzenia mechaniczne.

Najpopularniejszą metodą renowacji parkietu jest przeszlifowanie, a następnie nałożenie nowej warstwy lakieru. Ale ta opcja wymaga dużo czasu i wysiłku. W niektórych przypadkach możliwa jest renowacja parkietu bez uciekania się do tak radykalnych środków.

Podpowiemy Ci jak samodzielnie odnowić parkiet bez szlifowania.

Materiały i narzędzia do pracy

Zakres możliwych uszkodzeń parkietu jest dość szeroki. To określa, jakie narzędzia będą potrzebne do przeprowadzenia prac naprawczych. Najczęstszymi problemami z jakimi się spotykamy są rysy i odpryski, luzowanie poszczególnych matryc oraz skrzypienie.

Do lakieru Będziesz potrzebować następujących narzędzi i materiałów.

• Wałek ze średniej długości włosiem, do 1 cm, lub szeroki pędzel.
• Wałek do wałkowania lakieru lub podkładu.
• Materiały malarskie i lakiernicze: lakier, podkład i, jeśli to konieczne, bejca.

Jeśli chcesz uszczelnić pęknięcia i wióry, będziesz musiał kupić szpatułkę i szpachlę do drewna.

Aby pozbyć się pisków lub wzmocnić luźne matryce, będziesz potrzebować, w zależności od technologii naprawy, młotka i gwoździ, śrubokręta z wkrętami samogwintującymi, tubki płynnych gwoździ i pistoletu strzykawkowego.

Rodzaje prac renowacyjnych bez szlifowania parkietu

Renowacja parkietów nie zawsze wiąże się ze szlifowaniem parkietu. Często można obejść się bez tej procedury, która jest czasochłonna i pracochłonna.

Kit

Wady zewnętrzne powstałe na skutek oddziaływań mechanicznych, głębokich rys i odprysków można zamaskować szpachlą do drewna.

Kupno gotowej kompozycji szpachlowej nie jest dziś trudne, ale wiele osób woli zrobić to w staromodny sposób. Aby to zrobić, weź małe trociny i wymieszaj je z żywicą epoksydową w stosunku 1:4.

Szpachlówkę nakłada się na uszkodzoną powierzchnię za pomocą małej szpatułki. Zaleca się użycie narzędzia plastikowego lub gumowego.

WAŻNY! Jeśli dysponujesz tylko metalową szpatułką, to podczas pracy uważaj, aby nie zarysować nią lakieru na sąsiednich obszarach parkietu.

Gdy powierzchnia szpachli wyschnie, przeciera się ją drobnym papierem ściernym. Czasami konieczne jest przywrócenie mozaiki poszczególnych płytek w obszarze szpachlowania. „Pseudopołączenia” nakłada się nożem lub zarysowuje szydłem na lekko wysuszonym roztworze szpachli.

Uszczelnianie zadrapań

Głębokie rysy można naprawić za pomocą tej samej domowej roboty szpachli wykonanej z trocin i żywicy epoksydowej. Inną opcją jest użycie gotowego związku zakupionego w sklepie z narzędziami.

Zanim zaczniesz szpachlować, musisz oczyścić ten obszar do czystej deski. Można to zrobić za pomocą grubego papieru ściernego lub szlifierki.

Na koniec takiego miejscowego skrobania powstały pył zostaje zmyty, a rysa dokładnie pokryta. Po wyschnięciu roztworu szpachli szlifuje się drobnym papierem ściernym.

Usuwanie pęknięć

Czasami pomiędzy poszczególnymi blokami pojawiają się szerokie pęknięcia, które same się rozluźniają. Dzieje się tak, gdy do układania podłóg użyto niewystarczająco suchego materiału. Po wyschnięciu matryce zmniejszyły swoją objętość, a pomiędzy nimi pojawiły się pęknięcia.

Można je uszczelnić za pomocą tej samej szpachli, a następnie narysować szwy. Ale jeśli matryce nie trzymają się mocno w gniazdach, a chodząc po nich „bawią się” względem siebie, wówczas kit bardzo szybko pęka i kruszy się.

RADA. Problem ten można rozwiązać za pomocą gwoździ wbijanych w sąsiednie matryce pod kątem 45°.

Tak dokręcone pręty nie będą „bawić się”, a kit wytrzyma w pęknięciach znacznie dłużej. Aby główki gwoździ nie wystawały, należy je wbić w drzewo za pomocą młotka.

Pozbycie się pisków

Innym częstym problemem podłóg drewnianych jest skrzypienie podczas chodzenia po nich. Powodem tego jest poluzowanie matryc i luźne dopasowanie do siebie.

Nowe deskowanie podłogi może rozwiązać problem. Aby to zrobić, kup zestaw specjalnych klinów w sklepie z narzędziami. Następnie należy usunąć listwy przypodłogowe na obwodzie pomieszczenia i usunąć stare kliny. Co 50 cm wbijamy nowe kliny pomiędzy ścianę a parkiet. Tak zagęszczony parkiet powinien przestać skrzypieć.

Jeżeli skrzypienie obserwuje się tylko w niektórych obszarach podłogi, przyczyną może być „bulgotanie” parkietu, gdy pozostaje on w tyle za podłogą. Takie miejsca mogą również pękać, gdy na nie nadepniesz.

Tego typu defekty można wyeliminować za pomocą „płynnych paznokci”. W obszarze problemowym w kilku miejscach wierci się otwory wielkości dziobka tubki kleju. Następnie w przestrzeń między podłogą a parkietem wpompowuje się klej, a na wierzchu umieszcza się jakiś masywny przedmiot, na przykład szafkę lub komodę.

Po związaniu kleju parkiet w tym miejscu powinien przestać skrzypieć i klaskać.

Przydatne porady

• Aby uzyskać idealną powierzchnię po szpachlowaniu, lakier należy nakładać na wierzch w kilku warstwach. Zalecana minimalna liczba warstw to 3.
• Po wyschnięciu pierwszej warstwy należy ją dokładnie przeszlifować drobnym papierem ściernym. Wszelkie prace związane ze szpachlowaniem i późniejszym lakierowaniem parkietu zaleca się wykonywać w temperaturze od około +15 do +25 stopni.
• Podczas suszenia lakieru nie należy sztucznie przyspieszać tego procesu poprzez otwieranie okien lub instalowanie wentylatora w pomieszczeniu. Lakier nie toleruje przeciągów i pod ich wpływem może się odklejać, pękać i mętnieć.
• Parkiet należy klinować, gdy wilgotność powietrza nie przekracza 40%, w przeciwnym razie po wyschnięciu klinów i bloczków parkietowych podłoga zacznie ponownie skrzypieć.