Z czego składa się lustro?

Człowiek zawsze był zainteresowany własnym odbiciem. Już w starożytności ludzie z zainteresowaniem przyglądali się swojemu wyglądowi, przyglądając się odbiciu w wodzie. Z biegiem czasu wymyślili tak niezastąpiony przedmiot jak lustro. Odbicie w pierwszych podobnych wyrobach nie było zbyt wyraźne, ponieważ były to polerowane płytki, które wykonywano z brązu, srebra lub miedzi. Te przedmioty wykonane z platyny lub cyny, bogato zdobione biżuterią, odnajdywane są w ruinach starożytnych miast.

Technologia produkcji luster

Kiedy ludzie nauczyli się wytwarzać szkło, zmieniła się także technologia wytwarzania luster. Na przykład w Rzymie pod wielobarwnym szkłem umieszczono metalowe płytki. Od XIII wieku nauczyli się wypełniać szklaną płytkę roztopioną cyną. Dzięki tej metodzie obraz został znacznie zniekształcony, ale istniał aż do XVI wieku.

ODNIESIENIE! Pierwszymi producentami luster w średniowieczu byli dmuchacze szkła. To oni wymyślili technologie na wzór współczesnych.

W XVI wieku wynaleziono stop zwany amalgamatem. Stosowano go do przykrycia spodniej strony tafli szkła, co przyciemniało powierzchnię i pozwalało dostrzec ciemne odbicie. Substancja była silnie trująca, co sprawiało, że wykonywanie luster było niebezpieczne. Pracownicy zaangażowani w produkcję często umierali, a same przedmioty nie trwały długo. Po pewnym czasie trzeba było porzucić tę technologię.

ODNIESIENIE! Amalgamat to trujący stop cyny i rtęci.Nawet wydzielające się przez niego opary są śmiertelne dla ludzi.

Dopiero w XIX wieku wynaleziono powłoki zabezpieczające. Z czego się składało? Na szklaną płytkę nałożono warstwę srebra i zabezpieczono farbą. Metoda ta pozwoliła uzyskać jasne i wyraźne odbicie.

Przestarzała technologia

Istnieje kilka rodzajów produkcji luster. Według starej technologii lustra wykonywano w następujący sposób:

• szkło pocięto na kawałki o wymaganym rozmiarze;
• powstałe detale zostały polerowane i szlifowane, nadając absolutną gładkość;
• wykonano otwory technologiczne do mocowania uchwytów i ram;
• detale umyto specjalnym środkiem usuwającym nawet uporczywe zabrudzenia;
• natryskiwano warstwę aluminium lub tytanu - czasami używano innych metali;
• Na wierzch nałożono warstwę lakieru.

Metoda ta nie różni się zbytnio od tej wynalezionej w XIX wieku. Produkcja jest tania, ale pozwala na wytwarzanie jedynie wyrobów o małych gabarytach.

Nowoczesna produkcja luster

Podobnie jak starożytne, nowoczesne lustro składa się ze szkła pokrytego od spodu warstwą odblaskową. Do produkcji szkła wykorzystują:

• Soda;
• dolomit;
• piasek kwarcowy;
• węgiel;
• skaleń;
• Odłamki szkła pochodzące z recyklingu.

Wszystkie składniki są czyszczone, topione i mieszane w wymaganych proporcjach. Gotowa płyta szklana jest starannie polerowana w celu wyeliminowania zniekształceń. Gdy szklana płyta jest już gotowa, przystąp do produkcji lustra:

• cięcie odbywa się na maszynach przy użyciu surowca diamentowego;
• potem następuje fazowanie, czyli prawidłowe obrobienie krawędzi szkła – faza może być stroma i szeroka, w zależności od pożądanego rodzaju lustra;
• szkło jest dobrze umyte i odtłuszczone - w tym celu jest traktowane parą, czyszczone szczotkami z proszkiem kredowym, suszone, a następnie przecierane alkoholem lub benzyną;
• aby uzyskać warstwę odblaskową, nakłada się srebrną powłokę;
• najnowszą metodą jest nakładanie aluminium w próżni pod ciśnieniem - w próżni, w której umieszcza się szkło, aluminium odparowuje i osadza się na nim równą warstwą, dzięki czemu powłoka jest trwalsza i wyższej jakości;
• następnie na warstwę metalu nakłada się powłokę w celu jej zabezpieczenia - zwykle warstwę miedzi;
• warstwa miedzi pokryta jest nieprzezroczystą warstwą farby lakierniczej;
• gotowy produkt jest zamknięty w ramce lub ramie.

ODNIESIENIE! Jeśli warstwa srebra zostanie nałożona dwa lub trzy razy, podnosi to jakość produktu, ale znacznie zwiększa jego koszt.

Do zwykłych luster używa się aluminium, a do droższych mebli używa się srebra.