Skąd się wziął „pies” na klawiaturze?

Istnieje wiele różnych symboli, chociaż nie używamy ich wszystkich. Ale każdy ma swój własny cel i historię. W artykule pisemnym porozmawiamy o „@”: rozważymy jego rolę i wyjaśnienie przypisanej nazwy.

Historia symbolu

Najpierw musisz zrozumieć definicję. Zatem „pies” jest symbolem w postaci małej litery „a” bezpośrednio w otwartym okręgu. Pierwotnie było ono używane w dokumentacji płatności zamiast angielskiego słowa „at”, które oznacza „po cenie”. Ważne jest, aby zrozumieć, że niektórzy lingwiści kojarzą jego początki ze średniowieczem. To właśnie w tym okresie mnisi często przepisywali to słowo w alfabecie łacińskim jako skrót od słowa „reklama”.

Inna część naukowców twierdzi, że znak „@” po raz pierwszy zauważono w dokumentach pewnego kupca we Florencji już w XVI wieku. Nadał mu znaczenie „amfory”. Było to konieczne, aby zastąpić „naczynie” i wskazać np. cenę jednego @ wina. Jeśli mówimy o oficjalnym uznaniu, należy wspomnieć o dacie związanej z wprowadzeniem kodu znaku Morse'a - luty 2004 roku. Prezentowane rozwiązanie zostało stworzone w celu zapewnienia dodatkowej wygody w przesyłaniu adresów e-mail.

Oczywiście w Internecie można znaleźć wiele innych wersji. Na przykład istnieje opinia, że ​​​​pochodzenie nastąpiło dzięki pewnej grze, w której główny bohater musiał wędrować i wykonywać zadania. W jego roli, jak już wiadomo, był pies.Częściowo była ona także wyświetlana na ekranie monitora za pomocą opisywanej ikony. W rezultacie z czasem powstało pewne stowarzyszenie, które natychmiast rozprzestrzeniło się na całą populację. Podsumowując, z biegiem czasu wyłoniły się pewne obszary, w których etykieta jest stosowana na swój sposób.

Poniżej znajdują się niektóre z nich:

• Usługi oddzielania kont od nazwy domeny. Dlatego najczęściej można go znaleźć podczas pisania linii adresowych. Eksploatację tę po raz pierwszy przeprowadzono w XX wieku. Znany wówczas programista zasugerował użycie znaku „@” w procesie wysyłania podobnego e-maila z adresu „somebody@example.com”.
• Ponadto istnieją inne nazwy adresów, w których etykieta może się znaleźć.
• Zajmuje szczególne miejsce w językach programowania, a także w językach formalnych, co może uzasadniać jego najczęstsze użycie.
• W sieci społecznościowej „twitter” przed nazwą konta jest używany jako swego rodzaju wzmianka lub w celu odpowiedzi na inne kontakty.
• W kalkulacjach komercyjnych. Załóżmy, że cena ropy w USA wynosi „10 galonów ropy po 3,95 dolara za galon”.
• W krajach anglojęzycznych jest używany w nauce.
• W Europie tak przedstawiany jest odpowiedni znak drogowy, który wskazuje miejsce publicznego dostępu.
• W niektórych językach, na przykład w języku hiszpańskim i włoskim, używa się go w mowie potocznej w korespondencji zamiast pisać literę „o”. Ma to na celu przedstawienie płci w sposób neutralny.

Dlaczego w Rosji nazywa się go „psem”?

W rzeczywistości okazuje się, że „et” w językach tatarskim i baszkirskim oznacza psa. U innych ludów, zwłaszcza tureckich, określone zwierzę wymawia się podobnie do słowa „to” lub „yt”.Chociaż ciekawe, że Hiszpanie i Portugalczycy kojarzą takie oznaczenie w wiadomościach elektronicznych ze słowem „amfora” - arroba. We Francji mieszkańcy nieco go zniekształcili i zamienili w arobaz. W rzeczywistości ludność określonego terytorium często używa znaczenia „@”, szczególnie w sferze zoologicznej, ze zwierzętami. W Polsce korelują znaczenie z „małpą”, w Grecji z „kaczką”, na Tajwanie z „myszą”, na Węgrzech z „robakiem”.

Ponadto Szwedzi i Duńczycy uważają go za „trąbę słonia”, a Włosi, podobnie jak Koreańczycy, nazywają go „ślimakiem”. Podobną koncepcję można spotkać wśród Ormian, nazywają też „@” psiakiem. Jeśli jednak dotkniemy najbardziej niezwykłych historii przedstawionej sytuacji, to warto wspomnieć o Chinach. Tam „pies” wymawiano trywialnie jako „a w kółku”. Jednak para nadała urodzonemu dziecku to imię.