Lakierowanie drzwi bez pistoletu natryskowego

Drzwi drewniane to rzecz naprawdę piękna i przyjazna dla środowiska. Niestety, choć Rosja jest bogata w drewno, stolarka nie jest obecnie tania. Ale oprócz produkcji musisz zawiesić zawiasy z zamkiem na drzwiach, wypolerować je, a następnie zainstalować. Cena wciąż rośnie. Czy można zaoszczędzić pieniądze pokrywając drzwi bejcą i lakierem w domu, nie zatruwając siebie ani sąsiadów? Oczywiście, że jest to możliwe, a teraz powiem Ci, jak to zrobić.

Po co lakierować stolarkę?

Wielu, patrząc na drewniane drzwi, jest zakłopotanych - po co psuć naturalne piękno bejcami i lakierami? Tak, to jest argument – ​​faktura drewna jest bardzo piękna nawet bez impregnacji. Ale, Po pierwszez biegiem czasu ta sama sosna bez obróbki więdnie i różnica w fakturze, zwłaszcza na klejonych panelach drzwiowych, zaczyna być bardzo zauważalna. To prowadzi do odpowiedzi: po co stosuje się bejcę – żeby wyrównać kolorystykę drewna.

Drugi — głęboka plama impregnacyjna z reguły działa antyseptycznie, a prawdopodobieństwo pojawienia się grzyba po zabiegu znacznie się zmniejsza.

I trzecie - przy odpowiedniej obróbce za pomocą bejcy można bardzo skutecznie podkreślić fakturę drewna.

Jeśli chodzi o lakier, oprócz ochrony przed wilgocią i promieniowaniem ultrafioletowym, ma on dobre właściwości dekoracyjne. Jeśli nie chcesz, aby drzwi po lakierowaniu błyszczały jak oczy kota w ciemności, to lakier matowy będzie Ci odpowiadał.

Jakie materiały są odpowiednie

Zacznijmy od tego, że nie masz pistoletu natryskowego ani warsztatu. Ale dla twoich sąsiadów i dla ciebie także zapach benzyny lakowej lub 646 wcale nie jest słodki ani przyjemny. Wtedy możemy bezpiecznie skreślić wszystkie te materiały za pomocą żrących rozpuszczalników.

Co nam pozostało? Głęboko penetrująca bejca alkoholowa oraz cała linia materiałów akrylowych. A to, moi przyjaciele, nie jest tak mało. Zacznijmy zalety akrylu:

• możliwość wykorzystania wody jako rozpuszczalnika;
• nietoksyczny dla ludzi i zwierząt;
• mało wymagający dla pomieszczenia pod względem kurzu;
• do pracy nie jest wymagany pistolet natryskowy;
• lakier akrylowy w odróżnieniu od poliuretanu czy nitrocelulozy praktycznie nie zmienia naturalnego koloru drewna;
• folia akrylowa jest elastyczna i trwała.

Jeśli chodzi o Cons, to jest ich kilka:

• Czas całkowitego wyschnięcia warstwy w temperaturze +20 stopni może wynosić więcej niż jeden dzień. Nie dajcie się zwieść temu, że białawe plamy na powierzchni drewna zniknęły – lakier może trzymać się jeszcze dwa, trzy dni.
• Temperatura pracy materiałów akrylowych nie jest niższa niż +5 stopni. W przeciwnym razie wysychają długo i boleśnie. A ponieważ woda służy jako rozpuszczalnik akrylu, zamiast warstwy lakieru na powierzchni drewna może pojawić się skorupa lodowa.
• Dobry lakier akrylowy Tikkurila, Eskaro lub Zip Guardjak każda wartościowa rzecz, dość droga. I weź coś domowego z materiałów malarskich i lakierniczych - chyba że lakierujesz drzwi nie dla siebie.

Jedyne, na czym możesz zaoszczędzić, to użycie plamy alkoholowej do pierwszej warstwy barwienia. To naprawdę kosztuje ani grosza, ale po prostu zżera mocno.Można go jednak nakładać tylko na gołe drewno - bez podkładów wstępnych! A ta plama nie lubi szpachli, plamy mogą być bardzo zauważalne. Dlatego należy zwrócić szczególną uwagę wstępne szlifowanie drzwi, usuń z nich nadmiar szpachli i kleju do drewna.

Etap przygotowawczy

Zróbmy rezerwację od razu - mówimy teraz o stolarce wykonanej z niedrogich gatunków drewna - sosny, olchy, świerku. Jeśli masz wystarczająco dużo pieniędzy na drzwi z dębu lub jesionu, a nie jesteś malarzem drewna, odmów samodzielnego lakierowania, nie psuj produktu. Zatrudnij fachowca, on wszystko wypoleruje tak jak należy. Nie dotykaj produktów okleina dekoracyjna - mogą ulec nieodwracalnemu uszkodzeniu.

Przede wszystkim musisz znaleźć stół, który będzie wystarczająco duży, trwały i będzie miał wygodną wysokość. Jeśli jest za nisko, plecy z pozycji pochylonej nad nim szybko dają o sobie znać. Na stole rozkłada się czystą, miękką i grubą szmatę, a na górze umieszcza się drzwi, aby uniknąć wgnieceń i uszkodzeń. Dotyczy to szczególnie stolarki wykonanej ze świerku, sosny czy olchy.

Jeśli drzwi ze szkłem, a nie możesz ich wyjąć (albo nie chcesz), są zaklejone taśmą maskującą. Uważaj, aby taśma nie zakryła drewna; wszystkie zakładki są starannie przycinane nożem uniwersalnym.

Aby wykryć wgniecenia, pęknięcia i inne wady, rozmieść w pomieszczeniu kilka źródeł światła, tak aby oświetlały drzwi ukośnie, a nie ściśle pionowo. Oglądaj płaszczyznę i panele drzwi pod różnymi kątami i Przed szlifowaniem usuń wszelkie niedoskonałości. Można to zrobić na trzy główne sposoby:

• za pomocą mieszaniny trocin i kleju;
• wybór szpachli pasującej do kolorystyki;
• lub poprzez uszczelnienie pęknięcia lub dziury kawałkiem drewna nałożonym na klej.

Uwaga! Szpachlówka pod lakierem może znacznie zmienić kolor. Sprawdź jakiś blok, aby zobaczyć, jak to będzie wyglądać. Swoją drogą, po wyschnięciu można (i należy) dokończyć rysowanie na nim faktury drewna kredką – wygląda to dużo bardziej naturalnie. Sztuki te uprawia się już po pierwszym wypolerowaniu płótna.

Framuga Po demontażu najlepiej szpachlować, przeszlifować i polakierować. Jest to prostsze i od razu można sprawdzić kolor jego końcówek i osłonki. Nie ma z tym szczególnego problemu - dziś skrzynki montuje się głównie za pomocą wkrętów samogwintujących, a nie, jak wcześniej, za pomocą kołków czy gwoździ.

Proces szlifowania

Zakładam, że posiadasz szlifierkę (wibracyjną lub mimośrodową). Można również użyć maszyny taśmowej, ale pozostawia ona smugi na drewnie. Nie ma potrzeby używania drobnego papieru ściernego! W takim przypadku zbyt gładka powierzchnia nie wchłonie dobrze plamy. Dzięki temu łatwo będzie go zerwać nawet przez przypadek, a przy przyciemnianiu drzwi nie da się uniknąć zacieków. Dlatego bierzemy zboże P100, możesz nawet P80, i przeszlifować wszystkie powierzchnie maszyną. Następnie ręcznie przechodzimy przez listwy i figari na panelach. Nie zapomnij o końcówki boczne drzwi są wyraźnie widoczne.

Tylko tylne strony pudełek nie są szpachlowane ani szlifowane. Nawiasem mówiąc, nie zapomnij ich polakierować, w przeciwnym razie mogą zabrać wilgoć ze ściany.

Barwienie

Etap przygotowawczy jest najbardziej uciążliwy w procesie lakierowania. Po zakończeniu ostrożnie usuń pył drzewny z powierzchni płótna. Następnie od dolnego i górnego końca wbija się w drzwi parę gwoździ o długości 150-200 mm na głębokość wystarczającą do utrzymania ich na kozłach malarskich (to na pewno 3-4 centymetry). Wsuwane są na taką odległość, że drzwi na kozłach można wygodnie obrócić.

Na notatce. Jeśli wbijesz trzy gwoździe (dwa po bokach dolnego końca, jeden pośrodku górnego), drzwi kozłowe można obrócić bez partnera.

Przed użyciem nie ma znaczenia czy jest to lakier czy bejca, są one filtrowane. Można to zrobić, biorąc rajstopy starych kobiet i kładąc je na pojemniku z lakierem. Mam nadzieję, że nie będzie z tym żadnych problemów.

Bejcę można nakładać pędzlem, ale do tych celów lepiej nadaje się zwykły. gąbka do naczyń. Służy do wcierania bejcy w drewno i usuwania jej nadmiaru. Spróbuj, jak się układa i wysycha na niepotrzebnej kostce, a następnie przejdź do części „wykończeniowej”.

W razie potrzeby nałóż kilka warstw bejcy i poczekaj, aż całkowicie wyschnie. Następnie drzwi bardzo dokładnie przeszlifujemy drobnym papierem ściernym (P240) i nakładamy drugą warstwę.

Uwaga! Po nałożeniu ostatniej warstwy bejcy drewna nie poddaje się piaskowaniu, natychmiast nakładana jest pierwsza warstwa lakieru w celu utrwalenia efektu.

Powłoka lakiernicza

Tutaj jest trochę łatwiej. Lakier nakłada się za pomocą pędzla wzdłuż ziarna lub tą samą gąbką do naczyń. Przed obróceniem drzwi na kozłach lakier może się osadzić. Ile - wszystko zależy od konsystencji lakieru. Po kroplach tworzących się na drzwiach zrozumiesz, czy lakier wytrzymał wystarczająco długo.

Pomiędzy każdą warstwą lakieru, po jego wyschnięciu, drzwi przeszlifujemy drobnym papierem ściernym. Podczas szlifowania papier ścierny nie powinien przyklejać się do drzwi i szybko się zatykać, a lakier powinien zejść w postaci proszku i nie spływać.

Zwykle wystarczą trzy warstwy lakieru, ale czasami to nie wystarczy. Czy jakość lakieru jest zadowalająca, można określić wyłącznie intuicyjnie. Jeśli powierzchnia jest gładka i w dotyku jest na niej dobra warstwa lakieru, to nie ma potrzeby jej dalszego pokrywania.

Nie zapomnij o lakierowaniu górnego i dolnego końca drzwi. To, że nie są widoczne, nie oznacza, że ​​nie będą wchłaniać wilgoci z powietrza.