Wykończenie sufitu sklejką
Któregoś dnia stanęliśmy przed problemem – jak zaszyć sufit czymś praktycznym i niedrogim. Najtańszymi materiałami były płyty gipsowo-kartonowe lub sklejka. GCR jest wygodny i niedrogi, ale źle znosi wilgoć, odkształca się, zwisa i przechodzi falami. Dlatego zdecydowanie zdecydowaliśmy, że sufit pokryjemy sklejką. Jeśli wszystkie prace przygotowawcze zostaną wykonane odpowiedzialnie i prawidłowo, będzie długo cieszyć oko ciepłem naturalnego drewna i trwałością.
Treść artykułu
Okładzina sufitowa ze sklejki ze zdjęciem
Sposób wykończenia został niezasłużenie zapomniany. Ale to naturalna i wysokiej jakości powłoka. Wygląda estetycznie i pasuje do każdego nowoczesnego wnętrza.
Zalety metody
Sklejkę można bardzo łatwo przygotować do montażu, przyciąć do wymaganych wymiarów i zamontować bez pomocy osób z zewnątrz.
- Ochrona przed pleśnią i gniciem poprzez obróbkę wewnętrznej powierzchni związkami antybakteryjnymi i przeciwgrzybiczymi.
- Przygotowane spoiny do dalszego uszczelnienia szpachlą do drewna dopasowaną do tła sprawią, że będą niewidoczne.
- Pokrycie frontu lakierem wodnym zapewnia bezpieczeństwo przeciwpożarowe pomieszczenia.
Wszystko to razem bardzo korzystnie odróżnia sklejkę od listew czy desek.
Wady materiału
Jeśli zainstalujesz profile prowadzące o małych odstępach, nieprzekraczających 30 centymetrów, a do okładzin użyjesz sklejki o niewystarczającej grubości, mniejszej niż 6 mm, wkrótce nie będzie już gładkiej powierzchni. Opadanie jest nieuniknione. Sufit będzie układał się w „fale”. Dlatego już na etapie przygotowawczym zdecydowano się na zastosowanie profili metalowych jako listew do montażu płyt kartonowo-gipsowych. Nie są drogie, a zamontowane w jednej płaszczyźnie niezawodnie utrzymają całą konstrukcję w wymaganej idealnie równej formie.
Przewodnik krok po kroku
Dzisiaj opowiem o cechach wykończenia sufitu sklejką własnymi rękami. Ja i moja rodzina przeszliśmy przez ten etap remontu. Mogę to powiedzieć Wykonanie tej pracy wewnątrz i na zewnątrz własnymi rękami nie jest trudne i całkiem proste.
Narzędzia
Dlatego przed rozpoczęciem pracy powinieneś upewnić się, że masz niezbędny sprzęt:
- Poziomica laserowa lub poziomica.
- Wiertarka udarowa lub udarowa.
- Śrubokręt.
- Drabina lub rusztowanie.
- Szczypce do cięcia.
- Młotek.
- Papier ścierny.
- Wałek malarski z przedłużką.
- Szpachelka.
- Nożyczki metalowe lub maszyna do cięcia (mała szlifierka).
Uzbrojeni we wszystko, czego potrzebujemy, przystępujemy do naprawy.
Na poszyciu
Aby przykręcić prowadnice, należy najpierw ustawić poziom. W domu nie ma profesjonalnych urządzeń laserowych. Dlatego musiałem użyj poziomicy w staromodny sposób. Jest to długa i elastyczna rurka ze specjalnymi pojemnikami na końcach, służącymi do wyznaczania linii horyzontu. Istnieje inna nazwa - poziom wody. Tutaj nie obyło się bez asystenta, ale wszystko zostało szybko i dokładnie zaznaczone na ścianach, tuż pod sufitem, biorąc pod uwagę grubość profilu i z marginesem na regulację wzdłuż listew montażowych.
Następnie powoli i ostrożnie za pomocą wiertarki wywierciliśmy w wymaganej odległości od siebie otwory w profilu przeznaczonym do montażu na ścianie. A potem już w tych miejscach za pomocą dziurkacza przygotowaliśmy otwory na gwoździe i zabezpiecz żądany profil na obwodzie ściany zwykłym młotkiem. Wszystko ściśle według linii zaznaczonych wcześniej poziomicą.
Następnie wzdłuż krótszego boku pomieszczenia przygotowano profil główny o wymaganej długości i zamontowano go wzdłuż wcześniej zabezpieczonych półfabrykatów ściennych. Zamocowałem je między sobą za pomocą specjalnych szczypiec tnących. Po naciśnięciu uchwytów w odpowiednim miejscu przecinają one metal zębami i wyginają go na boki. Zapewnia to niezawodne mocowanie obu części. Istnieje inny sposób mocowania tych części - za pomocą specjalnych wkrętów samogwintujących, zwanych „błędami” ze względu na ich rozmiar.
Pomiędzy głównymi prowadnicami (od ściany do ściany) konieczne jest zainstalowanie profilu poprzecznego. Zwłaszcza to ważne na połączeniach blachaby uniknąć powstawania pęknięć. Wszystkie krawędzie arkusza muszą być bezpiecznie przymocowane do poszycia za pomocą wkrętów samogwintujących.
Następnie za pomocą wiertarki udarowej (w odległości pół metra od siebie) zabezpieczyłem gwoździami do kołków specjalne listwy regulujące wysokość, zwane „krokodylami”, jak nazywają je eksperci. Zapewniają niezawodne mocowanie arkuszy z szorstkim sufitem.
Do kompozycji klejącej
Dopuszczalne jest mocowanie arkuszy specjalnym klejem. Ale taki montaż arkuszy został porzucony nawet na etapie przygotowania do pracy i zakupu materiału. Wkręty samogwintujące są znacznie bardziej niezawodne.
Wzdłuż belek
Gdyby nasz sufit w domu był wyposażony w drewniane belki, wystarczyłoby zastosować śruby o długości 50 mm lub większej - dla wytrzymałości i niezawodności.Po zamocowaniu poszycia lub przygotowaniu podłoża przystąp do montażu arkuszy sklejki.
Aby to zrobić, wszystkie krawędzie i przyszłe połączenia są obrabiane za pomocą tarnika. Pozostaje szorstka powierzchnia zapewniająca przyczepność pomiędzy drewnem a szpachlą.
Nie zapomnij o obowiązkowym traktowaniu sklejki środkami antyseptycznymi. Nie zmienią koloru drewna, ale zabezpieczą je przed powstawaniem pleśni i pleśni.
Sklejka o grubości 6–8 mm nie jest zbyt ciężka i dorosły mężczyzna może samodzielnie przytrzymać ją w odpowiednim miejscu i zabezpieczyć krawędzie parą metalowych śrub.
Fachowe doradztwo i wykończenie
Po zakończeniu montażu złącza pokryto szpachlą w odpowiednim kolorze. Poczekaliśmy, aż kompozycja stwardnieje i potraktowaliśmy ją średniej wielkości papierem ściernym. Następnie pokryliśmy gotowy sufit lakierem na bazie wody. Wymagało to trzech grubych warstw.
On nabrał przyjemnego matowego połysku i rozświetlił wnętrze pomieszczenia po sytuacji. Minęło tyle czasu, ale ja i moja rodzina nie mogliśmy być szczęśliwsi. Wykończenie okazało się przyjemne i estetyczne, idealnie dopasowane do wybranego projektu.
