Pokój dzienny w stylu orientalnym

Kiedy ktoś mówi, że zamierza urządzić swój salon w stylu orientalnym, od razu pojawia się pytanie – jaki? Co należy rozumieć pod tym terminem? Przecież Wschód obejmuje nie tylko kraje arabskie, ale także Chiny, Indie, Japonię, Koreę... Myślę, że nie ma potrzeby kontynuowania listy, zastanówmy się nad niektórymi z wymienionych opcji i zastanówmy się, jak to powinno wyglądać .

Ogólne cechy wnętrz orientalnych

Zanim przejdziemy do szczegółów, przyjrzyjmy się, co łączy wszystkie wnętrza w stylu orientalnym, bez względu na to, z jakiego kraju pochodzą. Zacznijmy od zastosowanych palet kolorów.

Odcienie

Po pierwsze, pomimo tego, że styl orientalny jest nieodłączny bogate, jasne kolory, nie zobaczysz tam żadnych neonowo-kwasowych odcieni. Wszystkie kolory użyte spotykane w naturze i dlatego uspokój wzrok:

• kolory drewna (w całej ich różnorodności), ochra, terakota, odcienie brązu;
• naturalne odcienie zieleni - szmaragd, oliwka, malachit, kolory trawiaste;
• pomarańczowy, żółty, miodowy, złoty;
• odcienie bordo, szkarłatu i rubinu.

Pomimo bogactwa asortymentu, kolory są tak dobrane, aby człowiek mógł odpocząć ciałem i duszą w otaczającym go środowisku.

Materiały

W normalnym rozumieniu orientalnego wnętrza salonu lub innego pomieszczenia, z którego korzystają naturalne materiały. Jeśli mówimy o podłogach, stosuje się drewno lub płytki.Żadnych laminatów PCV z fakturą imitującą kamień lub drewno. Sofy - pokryte brokat, jedwab, skóra, ale nie ze skóry ekologicznej. I okładziny na nich, a także wszystkie meble - wykonane z naturalnego drewna. Płyta wiórowa, nawet laminowana, jest jakoś nie do końca orientalna. Ściany wykończone są tynkiem dekoracyjnym ze wzorami, sztukaterią lub pokryte tapetą z materiałów naturalnych ze zdobieniami.

Detale

Inną charakterystyczną cechą jest mnóstwo mat, wycieraczek, dywaników i małych dywaników we wnętrzu, w różnych kolorach i stylach, w zależności od tego, na którym wschodnim kraju się skupiamy.

Jeśli chodzi o otwory, drzwi, okna i sufity, w każdym przypadku podkreślimy własne niuanse.

Cóż, teraz przejdźmy od ogółu do szczegółu.

Styl arabski

Być może najbliższa naszemu rozumieniu piękna (zawsze ceniliśmy luksus) będzie arabska wersja aranżacji salonu.

Tradycyjnie, w „porządnym” arabskim salonie jedne z drzwi prowadzą do ogrodu znajdującego się na dziedzińcu - swego rodzaju kawałek nieba. Nie wyszło Ci z podwórkiem? Cóż, nie będziemy z tego powodu niepocieszeni. Ale kto stoi na przeszkodzie, aby zorganizować wyjście na balkon w tym samym stylu? mała szklarnia? W skrajnych przypadkach nam pomogą fototapeta przedstawiająca ten sam ogród na ścianie wokół drzwi. Nie do końca, oczywiście, w duchu „Księgi tysiąca i jednej nocy”, ale też nie jest źle.

Sufity w stylu arabskim są zwykle projektowane w formie kopuła lub sklepienie ostrołukowe. Jeżeli projekt pokoju na to nie pozwala, płyta gipsowo-kartonowa na kilku poziomach może z powodzeniem zastąpić kopułę. Dość orientalnym stylem jest zawieszanie draperii z fantazyjnymi wzorami na suficie wokół żyrandola.Jeśli sufit jest śnieżnobiały, możesz dodać do jego projektu elementy sztukatorskie, a na środku salonu - ogromny żyrandol z brązu na masywnym łańcuchu.

Jeśli chodzi o ściany - są one ozdobione albo śnieżnobiałym, albo fałszywe kolumny i sztukaterielub w odcieniach złotobrązowego. Idealnie pasuje do wnętrza rzeźbione drewniane panele (lub ceramiczne) o kształtach owalnych, okrągłych, bez kątów prostych. Ogólnie w japońskiej wersji salonów dominują kąty proste, ale porozmawiamy o tym osobno.

Często obecny na podłodze dywan wykonany z naturalnych materiałów (jedwab lub wełna), w nieco ciemniejszej tonacji niż ściany, z misternymi wzorami. Starają się, aby otwory były w kształcie kopuły lub spiczaste, jeśli pozwalają na to wymiary mieszkania i fundusze. Często zamiast drzwi pojawiają się te same dywany lub kurtyny świetlne. Odbywa się to nie tylko jako hołd dla stylu – stolarka łukowa jest trudna w produkcji i kosztuje znacznie więcej niż klasyczna stolarka prostokątna.

Dla sofa charakteryzuje się gładkimi konturami bez ostro określonych kątów, obecnością wielu poduszek i miękkich podłokietników. Cały ten luksus jest obity kosztowną draperią w kojących kolorach. Sofa ta, niczym magnes, zainstalowana na samym środku salonu, zaprasza do spędzania bezczynnego czasu.

Meble - stół i siedziska - są niskie i solidne, z naturalną tapicerką w kolorystyce pasującej do wnętrza. Powszechnym meblem w arabskich salonach jest odpowiednio ubrany nargile, wokół którego wygodnie rozmieszczone są poduszki siedzisk.

Jeśli w oknach znajdują się kraty, to są one wykonane z kucia figurowego, a naczynia w salonie są antyczne, wykonane ze srebra i brązu.

Krótko mówiąc, będzie łatwiej spójrz na zdjęcie i poznaj istotę urządzania salonów w stylu arabskim. Czytałem – zapomniałem, widziałem – zapamiętałem.

Pokój dzienny w stylu japońskim i chińskim

W przeciwieństwie do arabskiego luksusu, Japonię i Chiny bardziej charakteryzuje powściągliwość i prostota wystroju. Jeśli to możliwe, pokój nie jest zagracony niepotrzebnymi szczegółami. Ta funkcja jest powiązana przede wszystkim z tradycją mały rozmiar azjatyckich mieszkań. Drugi powód - ideologiczny, związane z naukami o krążeniu energii Qi. Chińczycy mają całą wiedzę na ten temat, co gdzie powinno się znajdować – nazywa się to Feng Shui. Ale nie będziemy kopać tak głęboko, nie jesteśmy Chińczykami.

Kolorystyka w pomieszczeniu jest zwykle jasna, z przewagą naturalnych odcieni bieli, piasku, jasnej zieleni i beżu. Jeśli udekorujesz już mały salon w ciemnych kolorach, wizualnie stanie się on jeszcze mniejszy.

Ściany charakteryzują się tapeta z wizerunkiem bambusa lub stylizowana na papier ryżowy. Czasami ściany pokryte są prostokątnymi drewnianymi panelami. Jest też malowany tynk z malowidłami w stylu orientalnym. Jeśli malarstwo w formie hieroglifówzadaj sobie trud dowiedzenia się, co oznacza napis na ścianie. W przeciwnym razie jakiś orientalista z pewnością wypowie się na ten temat sarkastycznie.

Obrazy w formie góra Fuji, wizerunki ptaków, roślinności (zwykle kwitnącej wiśni), Japonek w tradycyjnych strojach.

Aby stworzyć kontrast, podłogi są o ton ciemniejsze niż ściany. Widok całkowicie ciemnych podłóg w takich pomieszczeniach jest raczej wyjątkiem od reguły. Tradycyjnie zastosowano laminat o fakturze drewna w odcieniach beżu lub deskę bambusową. Aby poprawić atmosferę, czasami na podłodze w salonie układane są ścieżki żwirowe wykonane z płaskich kamyków rzecznych.

Sufity są najczęściej wyposażone w:

• Królewna Śnieżka, matowy, idealnie gładki;
• z fototapetą błękitnego nieba z chmurami lub pokryta siecią malowideł i hieroglifów;
• z prostokątną kratownicą drewnianą, czasem pokryty jest rzeźbieniami figuralnymi.

Konstrukcja sufitu została zaprojektowana tak, aby sprawiała wrażenie kontynuacji ścian i nie zwisała nad głowami mieszkańców i gości domu.

Obowiązkowym atrybutem wnętrza jest mały prostokątny stół do ceremonii parzenia herbaty. Cóż to za spotkania w stylu japońskim bez niego?

Japońskie i chińskie dekoracje salonu mają ze sobą wiele wspólnego. Kluczowa różnica - w doborze kolorów. Japończycy bardzo go cenią kolory biały, zielony i czarny we wnętrzu. Chińczycy mają czerwony, złoty lub żółty. Z reguły przy dekorowaniu wystroju nie używa się więcej niż trzech kolorów jednocześnie.

Inną charakterystyczną cechą jest podział na strefy pokoje wyposażone w ekrany z papieru ryżowego. To rozwiązanie sprawdza się w pokojach typu studio. Taki parawan może służyć zarówno jako zasłony, jak i drzwi składane. Jego zaletą jest to, że przepuszcza światło, a dzięki umiejętnemu zdobieniu wygląda niesamowicie.

Meble w wersji japońskiej są przysadziste, z prostymi, solidnymi nogami o regularnych geometrycznych kształtach. Do jego produkcji wykorzystuje się je proste, naturalne materiały - drewno, wiklina, metal, tekstylia.

Ilość elementy dekoracyjne ograniczone do minimum - porcelana, pary figurek, papierowe abażury, ogród skalny w prostokątnym pudełku i być może miecz samurajski i zbroja (lub imitacja) na ścianie.

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli porównamy chińskie, koreańskie i japońskie salony, przychodzi na myśl mądrość, która przyszła do nas przez kurz wieków: „Samuraj bez miecza jest jak samuraj z mieczem.Ale tylko bez miecza.” Wydają się być do siebie podobni, a jednak różni.

Tyranizowanie dekorowania korytarza w stylu indyjskim, koreańskim, indonezyjskim, wietnamskim, cejlońskim lub jakimkolwiek innym może być długie i nudne. Łatwiej jest wpisać to w google i spojrzeć na zdjęcie na własne oczy, aby zobaczyć, jak to wygląda.