Podłączenie kuchenki gazowej

Odkąd gaz ziemny stał się dostępny i wszyscy docenili jego wygodę i niski koszt, zaczęto go powszechnie stosować. Aby używać gazu do gotowania, musisz kupić kuchenkę gazową i podłączyć jej system do głównego gazociągu. Oczywiście na pierwszy rzut oka taka praca wydaje się bardzo trudna, ponieważ wymaga specjalnych umiejętności i kwalifikacji, a ze względu na specyfikę istnieje również niebezpieczeństwo wypadku, który może prowadzić do tragicznych konsekwencji.

Najprostszą opcją jest wezwanie specjalisty ds. serwisu gazowego lub organizacji prywatnych, które za stosunkowo niewielkie pieniądze przeprowadzą kompletną instalację wraz z testowaniem i rejestracją urządzenia gospodarstwa domowego. Koszt takich usług w Moskwie zaczyna się od 870 rubli i sięga 1500 w przypadku instalacji sprzętu wbudowanego. Odłączenie i demontaż starego pieca, jeśli występuje, jest płatne osobno.

Można więc powierzyć podłączenie profesjonalistom, jednak zdarzają się sytuacje, w których jest to trudne. Przykładowo, mieszkańcy mieszkania są poza domem dokładnie wtedy, gdy przyjdą gazownicy i nie da się dostosować do pory. Lub konieczne jest zainstalowanie pieca w prywatnym domu, który znajduje się z dala od dużych obszarów zaludnionych, a przybycie specjalistów będzie musiało czekać bardzo długo i będzie kosztować więcej. Lub wykwalifikowana osoba, która jest w stanie wykonać proste prace techniczne, po prostu żałuje wydania dodatkowych pieniędzy na coś, co może sam wymyślić po zapoznaniu się z zasadami i środkami ostrożności.

Jeśli z jakiegoś powodu chcesz go zainstalować samodzielnie, ten artykuł Ci w tym pomoże.

WAŻNY! Wiele osób uważa, że ​​prawo do instalowania takiego sprzętu mają tylko pracownicy serwisu gazowniczego, a za samodzielne wykonanie tego zostaniesz ukarany. To prawda, ale tylko częściowo. Każdy może podłączyć piec, nie tylko w sektorze prywatnym, ale także w mieszkaniu. Możesz jednak zacząć z niego korzystać dopiero po konsultacji ze specjalistą, do którego nadal trzeba będzie zadzwonić. W takim przypadku nie grozi Ci kara.

Procedura instalacji kuchenki gazowej

Pierwszym krokiem jest przygotowanie się do pracy. Wyjmij nową płytę z opakowania kartonowego i usuń znajdujący się pod nią drewniany podkład. Odłóż na razie zdejmowane części, takie jak blachy do pieczenia i ruszty, aby nie przeszkadzały. Zamontuj nóżki, jeśli to konieczne, dopasuj je do wysokości i poziomu podłogi, na której stanie urządzenie. Należy przestrzegać zasad lokalizacji, które mówią, że pomiędzy piecem a sąsiednimi szafkami muszą być odstępy od ściany, co najmniej 40 cm z tyłu i 5 cm od szafek.

Aby dokładnie wyregulować równość palników względem podłogi i prawidłowo zamontować nogi, przydatne jest użycie poziomu budynku. W końcu, gdy powierzchnia zostanie przechylona, ​​gotowanie będzie niewygodne, a olej będzie nierównomiernie rozprowadzony na patelni. Jeżeli nóżki nie są regulowane, w przypadku nierównej podłogi można pod spód podłożyć kawałek płyty wiórowej, drewna lub grubej tektury.

Zgodnie z przepisami wąż gazowy nie powinien być dłuższy niż 4 metry, a wszystkie otwarte części, w tym rury i wąż, muszą być łatwo dostępne. Weź to pod uwagę przy wyborze miejsca na nowy piec lub jeśli zamierzasz przebudować pomieszczenie.

Po raz pierwszy przed instalacją, nawet we własnym zakresie, należy zawrzeć umowę na konserwację i dostawę gazu z odpowiednim serwisem w Twoim mieście. Aby to zrobić, będziesz musiał przedstawić podstawowe dokumenty potwierdzające własność mieszkania i wyposażenia. Będzie to potrzebne także wtedy, gdy jesteś właścicielem prywatnego domu i decydujesz się na rozpoczęcie korzystania z gazu po raz pierwszy.

Wymagane części i narzędzia:

• specjalny elastyczny wąż lub wąż gazowy. Zwykle nie wchodzi w skład pakietu wyposażenia i jest kupowany w sklepie;
• klucze gazowe i nastawne 22*24;
• zawór kulowy przystosowany do interakcji z gazami o różnym ciśnieniu (w przypadku konieczności wymiany lub jeśli średnice otworów łączących wyloty nie pasują);
• kawałek mokrej szmatki, którą będziesz musiał zatkać rurę, lub inny odpowiedni korek (jeśli musisz wymienić kran);
• uszczelka (często dostarczana z piecem);
• jakiś rodzaj szczeliwa: taśma FUM, nić hydrauliczna;
• dodatkowe narzędzia gospodarstwa domowego: zestaw śrubokrętów, nóż;
• roztworem mydła i szczotką do wykonania nowych połączeń w przypadku nieszczelności.

Możliwe jest podłączenie kuchenki gazowej własnymi rękami, ale należy przestrzegać pewnych zasad.

Jak podłączyć piec do systemu

Wąż, który kupujesz, musi pochodzić ze specjalistycznego sklepu, a w żadnym wypadku z targowiska lub straganu ulicznego. Nie należy kupować węży wodnych, które nie są przeznaczone do tego sprzętu i szybko się psują.Węże gazowe są zwykle oznaczone znakami żółtymi, a węże wodne są zwykle oznaczone znakami czerwonymi i niebieskimi.

W domach radzieckich piec łączono wszędzie rurami stalowymi. Zostały one zastąpione elastycznymi wężami, dzięki którym dziś można samodzielnie w krótkim czasie zamontować sprzęt za pomocą prostych narzędzi, a także swobodnie przesuwać płytę uwzględniając długość węża, co jest przydatne przy przebudowie lub zakupie sprzętu do zabudowy . Jednak w rzadkich przypadkach instalowana jest również metalowa rura.

Rodzaje węży gazowych

Obecnie w sprzedaży dostępne są 3 główne typy węży. Znając ich cechy, każda osoba może wybrać to, co będzie mu odpowiadać. Średnice nakrętek łączących lub gwintów węży są standardowe lub calowe. Do niestandardowych 3/8 cala potrzebny jest adapter, który można kupić w tym samym sklepie. Na końcach znajdują się albo dwie nakrętki, albo wariant nakrętki i gwintu zewnętrznego.

Zaletami wszystkich nowoczesnych węży jest ich elastyczność i wystarczająca wytrzymałość, dzięki czemu płyty można przesuwać w razie potrzeby i bez obawy o przypadkowe uszkodzenia i wypadki.

• gumowy wąż. Często spotykane i niedrogie produkty, które są popularne ze względu na ich dostępność, porównywalną stabilność i żywotność do 10 lat. Wykonane są z wulkanizowanej gumy, a wnętrze wyłożone jest materiałem tekstylnym zapewniającym sztywność. Wady tego typu obejmują niższą stabilność i żywotność w porównaniu z innymi materiałami, ryzyko zakupu kiepskiej gumy, która może pękać, oraz słabą ochronę przed poważnymi uszkodzeniami spowodowanymi przez przedmioty przekłuwające i tnące.
• wąż gumowy z metalowym oplotem.Podstawą jest tutaj ta sama wulkanizowana guma, ale dla zwiększenia odporności na ostre przedmioty zastosowano metal, który nie koroduje. Podobnie jak zwykły wąż gumowy, ten typ wytrzymuje wysokie temperatury dochodzące do 50 stopni Celsjusza (ale nie lubi zmian temperatury). Główną wadą jest to, że nie będzie możliwości zewnętrznej oceny stanu gumy w przypadku pęknięć lub innych uszkodzeń, dlatego jej stosowanie nie jest powszechne w innych krajach.
• wąż z mieszkiem (lub mieszkiem). Składa się z trwałego metalowo-plastikowego tworzywa sztucznego (czasami na zewnątrz znajduje się plastikowa skorupa, czasem nie). Najbardziej trwała i elastyczna opcja obecnie dostępna, nie boi się zmian temperatury, uszkodzeń i wstrząsów i wytrzymuje do 25 lat. Być może jego jedyną wadą jest wysoka cena.

WAŻNY! Eksperci i przedstawiciele organizacji gazowniczych zdecydowanie zalecają stosowanie węży mieszkowych ze względu na ich niezawodność, ponieważ znacznie zmniejsza to ryzyko awarii i poważnych wypadków związanych z eksploatacją urządzeń gazowych.

Wymagania dotyczące węża:

• Zalecana długość węża wynosi 1,5 metra, możliwe są wersje dłuższe, ale nie dłuższe niż 4 metry.
• Żadnych uszkodzeń, dziur, pęknięć czy jakichkolwiek defektów
• Identyczna powierzchnia i średnica na całej długości, bez nierówności
• Przy zakupie i dalszym użytkowaniu węża nie powinien on zbytnio się rozciągać, łamać ani skręcać.
• Podczas użytkowania nie wolno dopuścić, aby wąż dotykał twardych lub ostrych narożników, gorących powierzchni lub materiałów łatwopalnych.
• Wąż musi być w stanie wolnym i być łatwo dostępny w celu terminowej kontroli i wymiany przestarzałego produktu.
• Przy zakupie musi obowiązywać normalna data ważności, którą można znaleźć w certyfikacie jakości, który sprzedawca musi pokazać.
• Używany wąż musi być produktem pojedynczym, to znaczy jednoczęściowym, nie składającym się z kilku części.

Podłączenie za pomocą rury

Rura stalowa jest oczywiście niezawodna, ale wciąż jest przestarzałą, kosztowną i złożoną opcją łączenia płyty, która będzie wymagała dodatkowych materiałów i sprzętu. Dodatkowo nie wiąże się to z przenoszeniem pieca np. podczas czyszczenia czy przestawiania. Jednak w rzadkich przypadkach konieczne jest zastosowanie tej metody.

Przede wszystkim musisz zrobić rurę i nadać jej pożądany kształt i rozmiar. Następnie wytnij gwinty na końcach, aby przymocować złącza z nakrętkami. Jeśli masz spawarkę i umiejętności spawalnicze, możesz zespawać rurę od jednej lub obu krawędzi za pomocą amerykańskich złączek przejściowych. Ewentualnie po uprzednim wycięciu gwintu na obu krawędziach zamontować złączki przyłączeniowe, którymi można je przykręcić do gazociągu i do połączenia płytowego.

Jak podłączyć kuchenkę gazową w mieszkaniu: kroki krok po kroku

• przygotuj wszystko, czego potrzebujesz, jeśli to możliwe, otwórz wszystkie okna, włącz wymuszoną wentylację, powiadom inne osoby w pomieszczeniu o pracy;
• Jeżeli zachodzi konieczność demontażu starego sprzętu należy najpierw zakręcić zawór i spróbować zapalić palnik. Jeśli gaz nie przepływa i nie pali się, użyj klucza gazowego lub klucza nastawnego, aby odłączyć stary wąż od pieca i rury;
• Jeśli kran wymaga wymiany, jest zużyty lub nie pasuje do nowego wyposażenia, wszystkie czynności należy wykonywać spokojnie i pewnie. Nowy zawór należy zamknąć, dla ułatwienia montażu zdjąć uchwyt i nałożyć uszczelniacz na gwint zewnętrzny. Następnie wyjmij stary kran, szybko wyczyść obszar połączenia starego uszczelniacza i szybko przykręć nowy. Istnieją rury z gwintem zewnętrznym, a kran ma gwint wewnętrzny, wtedy wymagana jest wtyczka. Tkaninę należy dobrze nawilżyć, gdyż to właśnie mokry materiał zapobiega ulatnianiu się gazów. Zatkany nim kran należy dokładnie oczyścić i nałożyć świeży uszczelniacz.

Wszelkie prace kluczem należy wykonywać szybko, ale ostrożnie, bez uderzania w rurę, co mogłoby spowodować iskrę. Po zamontowaniu nowego zaworu nałóż pędzelkiem roztwór mydła i jeżeli na powierzchni pojawią się bąbelki oznacza to rozszczelnienie i ulatnianie się gazu. Następnie należy rozwinąć i mocniej owinąć szczeliwo.

WAŻNY! Popularny uszczelniacz z pakuł lnianych nie jest stosowany w gazownictwie, ponieważ jego właściwości są gorsze od innych rodzajów uszczelniaczy.

Teraz możesz w końcu zamontować wąż. Ogólny schemat jest taki sam: owiń uszczelniacz gwintem zewnętrznym, w razie potrzeby użyj adapterów, następnie za pomocą klucza dokręć nakrętki po obu stronach połączenia i sprawdź szczelność konstrukcji. W gwintach wewnętrznych do uszczelnienia stosuje się uszczelki paronitowe. Podczas dokręcania nakrętek zarówno na wężu, jak i na kranie, należy zachować rozsądny umiar. Zbyt duża siła uszkodzi uszczelkę i uszczelka zostanie naruszona; zbyt luźne dokręcenie spowoduje również ulatnianie się gazu.